Η πτώχευση του νερού!

Αν και το νερό λιγοστεύει χρόνο με το χρόνο και οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που σκέφτονται παραπέρα ή κάπου άστοχα. Μέσα σε όλο αυτό το χάος ότι μπορεί να μείνουμε κάποια στιγμή δίχως σταγόνα πόσιμου νερού έρχονται οι οικονομολόγοι να μας προσθέσουν ακόμη ένα πρόβλημα, αυτό του ότι το νερό είναι ουσιαστικά δωρεάν.

Είμαι σίγουρη πως αυτό σας δημιουργεί μια έκπληξη αφού λαμβάνετε τακτικά ένα μηνιαίο λογαριασμό από τον εκάστοτε οργανισμό παροχής νερού που βρίσκεστε. Αλλά οι οικονομολόγοι, ουσιαστικά είναι ορθοί. Στα περισσότερα μέρη του κόσμου, οι κάτοικοι πληρώνουν μόνο για το κόστος παροχής του νερού στα σπίτια ή τις επιχειρήσεις, κτλ, δηλαδή, το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας για να το προωθήσουν μέσω αγωγών διανομής, καθαρισμού από τις ακαθαρσίες, ή για την κατασκευή μιας δεξαμενής αποθήκευσης του νερού. Το ίδιο το νερό είναι ελεύθερο.

Όταν ένα προϊόν έχει ζήτηση αλλά δεν υπάρχουν αρκετά διαθέσιμα κομμάτια στην αγορά τότε η τιμή του μπορεί να εκτοξευτεί στα ύψη, αυτό όμως δεν συμβαίνει με το νερό. Επειδή το ίδιο δεν κοστίζει τίποτα, η τιμή του δεν ανεβαίνει όταν τα αποθέματα του λιγοστεύουν, όπως κατά τη διάρκεια μιας ξηρασίας που συμβαίνει στις ΗΠΑ, την Ρωσία, την καρδιά της Αφρικής με επίκεντρο το Ζαΐρ και την Ουγκάντα, ή σε ολόκληρη την Ινδία. Στη γλώσσα των οικονομολόγων, το νερό δεν έχει «price signal».

Ως αποτέλεσμα, η χρήση των υδάτινων πόρων που κάνουμε είναι απαλλαγμένη από έναν από τους πιο ισχυρούς περιορισμούς στην ανθρώπινη συμπεριφορά, εις βάρος τους.

Όλοι έχουμε δει την δύναμη του «price signal» όταν το κόστος της βενζίνης αυξάνεται σε έναν πρατήριο υγρών καυσίμων. Η κατανάλωση της βενζίνης πέφτει απότομα. Η υψηλή τιμή βενζίνης είναι τόσο ισχυρή, ώστε μπορούν και ανεβάζουν τις πωλήσεις των υβριδικών και άλλων αυτοκινήτων φυσικού αερίου και υψηλής ενεργειακής απόδοσης.

Είναι πραγματικά οδυνηρό να πληρώνεις περισσότερα για το οτιδήποτε αυτές τις μέρες, αλλά όταν μας αναγκάζουν να χρησιμοποιούμε κάτι λιγότερο το κάνουμε. Αυτό μπορεί να βοηθήσει τον καθένα για να κατανοήσει καλύτερα τι εστί πραγματική έλλειψη.

Μη έχοντας αυτό το «price signal», η χρήση του νερού έχει ξεφύγει εντελώς από τον έλεγχο σε πολλά μέρη του κόσμου. Είμαστε μάρτυρες μιας «τραγωδίας των κοινών» όπως τόσο προνοητικά είπε η οικολόγος Garrett Hardinστο περιοδικό Scienceτο 1968. Για όσους δεν γνωρίζουν η «τραγωδία των κοινών» είναι δίλημμα που προκύπτει από την κατάσταση στην οποία πολλά άτομα, που ενεργούν ανεξάρτητα ορθολογικά για το δικό τους συμφέρον, μπορούν να καταστρέψουν έναν κοινό περιορισμένο πόρο, ακόμη και αν αυτό είναι σαφές ότι δεν είναι μακροπρόθεσμο συμφέρον κανενός να συμβεί αυτό.

Το αποτέλεσμα αυτού: Τα άλλοτε πανίσχυρα ποτάμια όπως Colorado, Yellow, Murray-Darling, Gangesτώρα πια είναι ξηρά ή το νερό τρέχει αργά. Καθώς επίσης και τα τεράστια άλλοτε υδροφόρα στρώματα όπως το Ogallala των ΗΠΑ και το Arabian της Σαουδικής Αραβίας να αποξηραίνονται γρήγορα.

Αν ρωτήσετε έναν οικονομολόγο για την λύση ενός προβλήματος, μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι στην απάντηση θα περιλαμβάνονται σίγουρα χρήματα. Ο οικονομολόγος David Zetland στο βιβλίο του “The End of Abudance” υποστηρίζει ότι για την επιβολή ενός ασφαλίστρου σχετικά με την σπανιότητα και την τιμολόγηση – μια αναλογική κλίμακα που το νερό να γίνεται πιο ακριβό όσο γίνεται περισσότερο πιο σπάνιο, ως ένα τρόπο για να αποφευχθούν μελλοντικές ελλείψεις νερού.

Φυσικά, υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να διαχειριστείτε το νερό με υπευθυνότητα και βιώσιμο τρόπο, εκτός από την αύξηση κόστους. Όπως έχουμε αναφέρει και παλαιότερα, ο καθένας μας από το σπίτι του μπορεί να προσφέρει λιθαράκι λιθαράκι σε αυτό τον αγώνα, π.χ. τοποθετώντας ειδικά φίλτρα νερού στο σπίτι του ή την επιχείρηση του , κτλ., εξοικονομείς χρήματα, αλλά και πολύτιμο νερό, ελέγχοντας ανά τακτά διαστήματα τα υδραυλικά του και πολλά άλλα. Αλλά την βαριά δουλειά πρέπει να την κάνουν οι κυβερνήσεις. Οι οποίες, θα μπορούσαν να διαχειριστούν την κατανομή της χρήσης του νερού, έτσι ώστε η χρήση μας να μην υπερβαίνει τη φυσική αναπλήρωση του. Για να γίνω πιο κατανοητή, η τράπεζα σας δεν σας επιτρέπει να ξοδεύετε περισσότερα χρήματα από ό,τι έχετε στην κατάθεση. Αλλά μέχρι σήμερα καμία χώρα στον κόσμο δεν έχει καταφέρει να ελέγξει την πτώχευση του νερού.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε το δωρεάν δώρο που μας έδωσε η φύση, το νερό. Αλλά μπορείτε να είστε σίγουροι πως δεν θα χαμογελάτε όταν η βιώσιμη χρήση του νερού τελικά θα χρεώνεται. Εξάλλου, όπως είπε και ο Benjamin Franklin “όταν στεγνώσει καλά, γνωρίζουμε την αξία του νερού”.

Primato Hellas, ΦΙΛΤΡΑ ΝΕΡΟΥ, Γρηγορίου Ε' 34, ΤΚ 54248, Θεσσαλονίκη, 2310 383 588.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του συνόλου ή μέρους αυτού του άρθρου χωρίς την πρότερη έγκριση της Primato Hellas.